Bernard Hammelburg | Bnr

Amerika is met veel ophef uit de VN-Mensenrechten Raad gestapt. Herman Sanders stelde de volgende vragen: 1. Waar maakt Amerika zich zo druk om? Er is een aanleiding en een oorzaak. Aanleiding is dat Israël en de Palestijnse gebieden als enige kwestie vast op de agenda staat. Er zijn meer anti-Israëlische resoluties aangenomen dan over de rest van de wereld bij elkaar, dus meer dan Noord-Korea met zijn slaven, Syrië met zijn chemische wapens, Saoedi-Arabië met zijn openbare onthoofdingen. Oorzaak is ergernis over de samenstelling van de Raad.2. Wat doet de Mensenrechten Raad? De 47 wisselende leden spannen zich in om specifieke problemen onder de aandacht te brengen, bijvoorbeeld de oorlog in Syrië. Veel invloed heeft de Raad niet, want aanbevelingen, veroordelingen en resoluties zijn niet bindend, zoals bij de Veiligheidsraad. Toch doet de raad best goed werk, bijvoorbeeld in de strijd voor homos, lesbiennes en transgenders. De fans van de Raad zeggen altijd: hier heb je tenminste een wereldplatform waar l

Schotland zou kunnen kiezen voor onafhankelijkheid, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Noord-Ierland probeert op de grens met Ierland een gezamenlijk douanegebied op te zetten, of desnoods te kiezen voor hereniging met Ierland. Dat is voor de Protestantse Unionisten vloeken in de kerk, maar het kan. Gibraltar, nog geen zeven vierkante kilometer, aan de zuidpunt van Spanje, zit met de handen in het haar. Sinds de 18e Eeuw, toen de rots, mede met Nederlandse militaire steun, een Brits gebiedsdeel werd, heeft Spanje van alles geprobeerd om de Britten weg te pesten. In 1969 probeerde Franco het met een heuse blokkade, die heeft geduurd totdat Spanje in 1986 lid werd van de EU. Vanaf die tijd proberen de Spanjaarden het met het eindeloos ophouden van het grensverkeer, soms wel acht uur, en met politieke druk. Of door toeristen te straffen, die ten onrechte denken EU is EU, dus geen douane, in het vrijhandelsstaatje sigaretten, kleding, cosmetica of juwelen kopen, en dan bij de grens worden gepakt voor BTW e

Is de somberheid over de overwinning van de Turkse president Erdogan terecht? Karel van Dam stelde de volgende vragen: 1. Wat is nou de kern van de onrust over Erdogans overwinning? Dat de grondwetswijziging, waarover al eerder was gestemd, nu ingaat. De parlementaire democratie verdwijnt en wordt een presidentieel systeem. De president wordt de uitvoerende macht en benoemt het kabinet, de functie van premier wordt opgeheven. Het parlement wordt uitgebreid, de Senaat wordt afgeschaft. De rechtelijke macht wordt benoemd door de president en verliest volgens de critici zijn onafhankelijkheid. 2. Zo werkt het toch ook in Amerika? Dat is waar, maar het verschil is dat de presidenten het parlement in Turkije tegelijkertijd voor vijf jaar worden gekozen. Amerika kiest de president voor vier jaar, maar elke twee jaar zijn er parlementsverkiezingen, waardoor het volk de gelegenheid heeft de macht van de president te beperken door de oppositie aan een meerderheid te helpen. Dat corrigerende systeem is democratisch

Natuurlijk, ik ken de bezwaren: geen gezamenlijke cultuur, ethiek, geschiedenis en taal. En ik doe niet aan de dweperigheid van mensen als Guy Verhofstadt. Maar toch: die Verenigde Staten van Europa dat vind ik een prachtig model. Maar feiten zijn feiten. Het is duidelijk dat er eigenlijk op geen enkel belangrijk punt ook maar sprake is van eensgezindheid. Dat maar 16 van de 28 landen de moeite namen naar de informele top over migratie te komen, liet zien wat we allang wisten: er is geen gezamenlijk beleid, en het komt er ook niet. Zoals Politico kopte: EU-eenheid rondom een plan om eenheid te vermijden'. Opvang in de regio mislukt, geen enkel Afrikaans land is bereid voor die opvang te zorgen. En terecht: als heel Oost-Europa en Italië de middelvinger opsteken tegen West-Europa, dan moet je niet verbaasd zijn als de Afrikanen dat ook doen. Of het nu om begrotingsdiscipline gaat, of om het maken van een échte vuist in de handelsoorlog met Amerika, of het één lijn trekken bij het verwezenlijken van milieudo

Airbus dreigt uit het Verenigd Koninkrijk te vertrekken vanwege de Brexit? Kumgra Nosalis stelde de volgende vragen:1. Is het dreigende vertrek van Airbus een teken aan de wand? Zeker. Airbus zegt, terecht: over negen maanden is Brexit een feit, en er is nog helemaal niets geregeld, dus houden wij rekening met een harde Brexit, zonder douaneverdrag of wat voor afspraken dan ook. Airbus heeft in het Verenigd Koninkrijk 14.000 werknemers, en nog eens 110.000 banen bij toeleveranciers staan op het spel.2. Wat is toch het probleem met de Brexit? In de eerste plaats dat er geen precedent is. Niemand weet hoe het moet. De Britten willen van alles behouden: vrijhandel, natuurlijk, minimale douane, maar ook het recht van burgers om in de EU te wonen. Europa zegt: eerst jullie schuld van 60 miljard euro afrekenen, en het gezag van het Europese Hof van Justitie blijven erkennen. Anders zoeken jullie het maar uit.3. Is er een oplossing? Waar ze nu over praten is het Oekraïense model. Oekraïne heeft een associatieverd

Containerbegrippen en verhullend taalgebruik zijn van alle tijden. Nog zo een die dezer dagen helemaal hip is: duurzaamheid. Volgens de doelstellingen van de Verenigde Naties bestaat dat begrip uit 17 onderwerpen, maar de meeste nadruk ligt op het milieu. De EU heeft zich vastgelegd op het bestrijden van de opwarming van de aarde door het beperken van de uitsloot van CO2, maar hoe precies dat bepalen de lidstaten zelf. Daarbij bekijkt elk lidstaten de ander alsof die niet goed snik is. Zo kijken onze buurlanden met verbijstering naar Nederland dat van het gas af moet'. Van het Groningse aardgas dat snappen ze wel. Maar huizen zonder gas dat begrijpen ze nauwelijks. Krachtcentrales, de zware industrie, de landbouw die kunnen helemaal niet van het gas af, dus waarom de gewone burger wel? De Duitsers zijn juist gek op gas, vinden het best schoon, gebruiken er kolossaal veel van en gaan nog veel meer importeren als de nieuwe pijpleiding vanuit Rusland, Nord Stream 2, klaar is. België gaat ook gewoon door me

Iedereen heeft het over de mislukking van de G7. Wat maakt het eigenlijk uit? Robert Bührman stelde de volgende vragen: 1. Wat is die G7 precies? De G7 noemt zichzelf de groep van rijkste industrielanden: Amerika, Canada, Frankrijk, Duitsland, Japan en het Verenigd Koninkrijk. Daar begint de verwarring al, want het is geen officiële organisatie, en bovendien klopt de definitie niet. De rijkste landen zijn Amerika, China, Japan, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, India en Frankrijk. China en India maken geen deel uit van de G7, Italië en Canada wel, maar Brazilië, dat nummer 8 is op de wereldranglijst, weer niet. 2. Hoe is de G7 ontstaan? Dat was in 1975, toen de Franse president Giscard dEstaing Duitsland, Amerika, Italië, Groot-Brittannië, Japan en Amerika uitnodigde om de economische gevolgen te bespreken van de oliecrisis van 1973. In 1977 nam de Amerikaanse president Ford het initiatief over en nodigde ook Canada uit. De agenda bleef, ook in de jaren daarna, voornamelijk economisch, met onderwerpen a

Als je praat over winnen of verliezen, dan heeft in elk geval schijnbaar Kim goud. Hij werd volledig als gelijke behandeld, haalde van Trump de belofte binnen dat de Amerikaans-Zuid-Koreaanse militaire oefeningen zijn opgeschort en gaf niets concreets weg over zijn nucleaire en raketprogramma. Maar die redenering is erg kort door de bocht. Trumps persconferentie (één uur en vijf minuten) mag dan rammelend, onduidelijk en in hoge mate zelfpromotie zijn geweest, één ding was duidelijk: hij hoopt op meer topconferenties, en op succesvolle onderhandelingen door diplomaten, maar als het over een half jaar allemaal blijkt vast te lopen, stapt Amerika er weer uit. Bovendien blijven de sancties gewoon in stand. Dat de Amerikanen de schijn wekten Kim als volledige gelijke te behandelen, was heel slim. Ze weten dat erkenning als om het even simpel te houden echt land voor Kim misschien wel het allerbelangrijkste is. Ze weten ook dat Kim aan zijn eigen volk een lastige boodschap moet gaan verkopen: ontmanteling of

1. Bestaat er een internationale Sociaal Economische Raad? Nee. Er zijn wel veel landen die een SER hebben, maar de Nederlandse is toch wel een beetje een uitzondering. Daar is het overleg tussen bonden, werkgevers, kroonleden en regeringsvertegenwoordigers zo hecht dat grote arbeidsconflicten en stakingen uitzonderlijk zijn. De SER is misschien wel het meest ultieme voorbeeld van polderen.2. Hoe zijn werkgevers en werknemers internationaal georganiseerd? VNO-NCW is als Nederlandse werkgeversorganisatie lid van de Europese Federatie van Ondernemingen, die uit 34 lidstaten bestaat, dus ook niet-EU-landen. Dan bestaat er ook een wereldwijde organisatie, Uniapac, maar dat is een katholieke club. De vakbeweging maakt deel uit van de International Labour Organization. Prachtige instituten, maar het is voor de bühne, want individuele landen hebben er niets aan.3. Het internationale bedrijfsleven denkt over mogelijkheden om de bevolkingsgroei in de wereld te beperken. Is dat niet een beetje griezelig? Ja, dat vi

n een interview met BNR verwijt hij de regering-Rutte veel te voorzichtig te zijn. Kom met sancties tegen Rusland, is zijn advies. Tegen Nord Stream 2, de Russische pijpleiding die door de Oostzee naar Duitsland gaat lopen, een deal waarin ook de GasUnie participeert. Alsof Duitsland en andere EU-landen zomaar aan die sancties zouden meedoen. Sancties voor de regering-Trump een geconditioneerde reflex, en meestal een foute. Het is een gotspe van het land dat nota bene juist sancties heeft ingesteld tegen Nederland en de andere EU-landen. Ze noemen het tarieven op staal en aluminium, maar het zijn doodgewoon sancties tegen bondgenoten. Amerika zou Nederland steunen met nieuwe sancties, zegt Hoekstra. Das makkelijk, vanuit zijn leunstoel. Amerika doet nauwelijks zaken met Rusland, Nederland juist wel. Hij probeert Nederland in het Amerikaanse frame te wurmen. Dat wil niet zeggen dat Nederland het allemaal even handig speelt. Het Joint Investigation Team dat de ramp onderzoekt, bestaat uit Nederland, Aust

China verovert de wereld met de nieuwe Zijderoute. Goed of slecht nieuws? Lodewijk Hof mailde de volgende vragen:1. Wat is die Chinese zijderoute precies? De Chinese Han-dynastie bouwde ruim 2250 jaar geleden een handelsroute vanuit de toenmalige hoofdstad Xian naar Antiochië in Zuid-Turkije, voor de export van zijde en de invoer van vee, graan en heel belangrijk kennis. Het moderne China laat die gedachte herleven met een landroute via Rusland, Oost-Europa naar Rotterdam, en een zeeroute, via Singapore, Pakistan, India, de Hoorn van Afrika, via de Rode Zee naar Athene en Rotterdam. Ze noemen het Eén Gordel, één Weg.2. Klinkt spannend. Wat wil China? Hangt ervan af wie je het vraagt. Ze stoppen er een biljoen dollar in, met projecten in meer dan zestig landen. In Oost-Europa bouwen de Chinezen spoorlijnen, ze hebben de Griekse haven Piraeus in handen, en ook grote belangen in de haven van Rotterdam. Dat biedt enorm perspectief voor groeiende handel. Critici zeggen: het zijn allemaal Chinese investeringen,

Wat terecht was, en nu nog steeds klopt. Maar daarover hoorde je niets van de Nederlandse handelsmissie, die met niet minder dan vijf ministers uitrukte om orders binnen te slepen. Het liep op rolletjes. In Mumbai, New Delhi en Bangalore waar het krioelt van de miljonairs en miljardairs haalde de handelsmissie170 miljoen aan orders binnen. Eén procent van de Indiase bevolking van 1,3 miljard is schatrijk, maar 30 procent leeft op minder dan 2 dollar per dag. Eenderde van de bevolking is analfabeet, een vijfde heeft geen WC, 6 procent heeft stromend water. Gemiddeld groeit de economie als kool, maar alleen omdat de rijken heel snel rijker worden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld China, dat actief aan armoedebestrijding doet, steekt de regering-Modi, ondanks allerhande beloftes, nauwelijks een hand uit voor jawel de zielige kindertjes in India. Daar zijn redenen voor, maar daar praat bijna niemand over, want het is politiek erg incorrect. In de eerste plaats de godsdienst. India is met 180 miljoen mosli

1. Het gasveld heet South Pars/North Dome Gas-Condensate. Wat is het precies? Inderdaad het grootste aardgasveld ter wereld, drie kilometer onder de Perzische Golf en net zo omvangrijk als de volgende top-20 bronnen in de wereld samen. De ingewikkelde naam komt omdat ruim een derde Iraans is (South Pars betekent Zuid-Iran) en de rest tot het territorium van Qatar behoort, dat de naam North Dome gebruikt.2. Wat is de invloed van dit gasveld op de oorlog in Syrië? Iran heeft zijn invloed in Syrië enorm uitgebreid, ten koste van de positie van aartsvijand Saoedi-Arabië. Qatar, ex-bondgenoot van Saoedi-Arabië, richt zich veel meer op Iran, en dat heeft ongetwijfeld met dat gedeelde gasveld te maken. De Golfstaten zijn daarom een boycot tegen Qatar begonnen. Maar Qatar huisvest ook de grootste Amerikaanse militaire basis in het Midden-Oosten. Dus ja, het vergoot de spanningen3. Iran en Qatar hebben elk een pijpleiding vanuit het gasveld. Zijn die concurrerende pijpleidingen een reden voor de Russische interventi

Net als in het buitenland, zijn we steeds op zoek naar de boosdoener. Eerst was dat de rolkoffer. Venetië verbood die, de gebruiker kon wel 500 euro boete krijgen. Klein detail: het was een fake verhaal, het ging om lawaaiige steekwagens die van rubber banden moesten worden voorzien. Kennelijk is nu de grootste boosdoener Airbnb. Een reeks steden in de wereld heeft de verhuurdienst verboden of beperkt. New York, bijvoorbeeld, waar adverteren strafbaar is en alleen een lange huurtermijn is toegestaan. EnAmsterdam, dat eigenaren verbiedt hun eigendom meer dan 30 dagen te verhuren. Helpt het? Nee, want je ontmoedigt hooguit tien procent van de toeristen, maar er is geen enkel bewijs dat die dan ook niet komen. Toeristenbelasting verhogen, dan? Komen er dan minder toeristen? New York trekt jaarlijks ruim zestig miljoen toeristen, en de verhoging van de room tax daar heeft geen enkel gevolg gehad. Behalve voor de schatkist van de stad, uiteraard. Kijk trouwens eens naar de juichende website van I-Amsterdam, di

1. Wat houdt die verklaring in? Sinds vijf jaar bestaat het zogenoemde Rabat Proces. 58 landen en ngos, waaronder alle EU-lidstaten, komen in Marokko bijeen om de problemen van migratie uit Afrika te bespreken. Spannend is het niet. De uitgangspunten zijn: migratie beperken, het bevorderen van terugkeer, maar ook het mogelijk maken voor migranten om wel degelijk naar Europa te komen. Op 2 mei kwam deze club bijeen, en stelde een slotverklaring op waarin al deze zaken opnieuw werden bevestigd.2. Geert Wilders en Thierry Baudet hebben er stampij over gemaakt, maar verder was er geen aandacht voor. Hoe komt dat? Omdat het nauwelijks interessant is. Het is een soort rituele dans, waarvan het nut vooral is dat de EU en de Afrikaanse landen met elkaar in gesprek blijven. Wilders en Baudet trokken van leer omdat zij er een truc in zien om de achterdeur van de EU open te zetten voor wat in hun ogen ongewenste vreemdelingen zijn.3. Zet de Nederlandse regering inderdaad de poort open voor meer migranten uit Afrika?

Donald Trump verhuisde de Amerikaanse ambassade in Israël van Tel Aviv naar Jeruzalem. Frame: de tijdelijke behuizing in het Amerikaanse consulaat biedt ruimte aan de ambassadeur en drie medewerkers. De echte ambassade, inclusief CIA, militaire attaché, militaire inlichtingendienst en ga zo maar door, blijft nog jaren in Tel Aviv. Frame: op de gevelsteen van de nieuwe ambassade, onthuld door Ivanka Trump, prijkt met chocoladeletters de naam Donald Trump, alsof hij een pand aan zijn hotelketen heeft toegevoegd. De vastgoedman uit New York blijft verrukt van zijn eigen naam, ook wat kan het bommen op een symbolische ambassade. Frame: Donald Trump voert de symboolhandeling van de verhuizing weliswaar uit dat is absoluut een feit maar al zijn voorgangers deelden zijn mening. Voorganger Obama, bijvoorbeeld, sprak van Jeruzalem als de ondeelbare hoofdstad van Israël. Frame: Donald Trump zegt vrede tussen Israël en de Palestijnen dichterbij te brengen. Maar ook hij erkent dat vrede een definitieve oplossing v

1. Wat heb je aan een Vluchtelingenverdrag als de VN-Veiligheidsraad feitelijk vleugellam is? Niet altijd zoveel als je zou willen, dat is waar. Het Vluchtelingenverdrag, dat uit 1951 dateert, valt onder verantwoordelijkheid van VN-Vluchtelingenorganisatie UNHCR, dat enorm haar best doet. Maar aan een drama als Syrië kun je inderdaad zien dat de Veiligheidsraad eerder obstructie pleegtd an behulpzaam is, waardoor UNHCR vaak geen toegang krijgt tot vluchtelingen. 2. Is een vleugellamme Veiligheidsraad niet juist een bedreiging voor de uitvoerbaarheid van het Vluchtelingenverdrag? Soms wel, zoals in Syrië. Maar het is niet zo dat UNHCR alleen aan het werk kan als de Veiligheidsraad het goedkeurt. Net buiten Syrië, in Jordanië en Libanon, waar de meeste Syrische vluchtelingen terechtkomen, loopt het eigenlijk bewonderenswaardig goed. 3. Is er met de aanhoudende migratiedruk nog een regulerende rol voor het Vluchtelingenverdrag? Nee, maar daar gaat het verdrag niet over. De 150 deelnemende landen hebben zich

Iran, zegt Trump, beschikt niet alleen over ballistische raketten, maar gaat ook stiekem door met de ontwikkeling van kernwapens. De vraag is of hij de consequentie trekt uit zijn eigen dreigement. De Israëliërs, blij als premier Netanyahu ook was met Trumps Iran-besluit, maken zich het meest zorgen. De krijgsmacht in het noorden van het land is in staat van paraatheid en heeft schuilkelders ingericht, uit vrees voor een aanval door Iran, of door Hezbollah vanuit Syrië. Als dat gebeurt, voert Trump dan de daad bij het woord en begint Amerika een nieuwe oorlog tegen Iran? Ik waag het op een voorspelling: vergeet het maar. Dat is niet alleen omdat zon oorlog niet te winnen is denk aan de militaire zeperds in Afghanistan en Irak maar ook door de wijze waarop Trump Europa schoffeert. Als bondgenoten wij dus besluiten de relatie met Iran voort te zetten, dan volgen er ook sancties tegen Europa. Los van de vraag of Trump gelijk heeft met zijn Iran-besluit en niemand beweert dat hij geen punt heeft is hij

1. Hoe ziet Bernard Hammelburg de toekomst van Israël? Hoewel Israël in oppervlakte maar half zo groot is als Nederland, is het economisch, politiek en militair een behoorlijke reus. Op de lijst van rijkste landen staat Nederland op 16, en Israël op 32, nog voor Ierland en Denemarken. En het is de enige democratie in het Midden-Oosten. Ondanks de vele oorlogen en spanningen, leeft het land in vrede met de buurlanden Jordanië en Egypte. Maar niet met Libanon, Syrië en met de westelijke Jordaanoever en Gaza. De tragedie zit vooral in dat laatste. Ondanks vele bemiddelingspogingen, vooral door Amerika, lukt het maar niet om vrede te sluiten met de Palestijnen. In het jaar 2000 zei Bill Clinton, na een zeer intensieve bemiddelingspoging: vrede kun je niet opleggen, het lukt alleen als de partijen zelf willen. Ik vrees dat hij gelijk had.2. Is twee staten de enige oplossing, of zijn er alternatieven? Formeel is een onafhankelijk Palestina en een onafhankelijk Israël de enige oplossing. Ik zeg formeel, omdat de V

Hij presenteerde veertien seizoenen de populaire tv-serie The Apprentice' en past zijn ervaring grandioos toe. Zijn vaste zinnetjes zijn we zullen zien', of ik weet het al, maar jullie horen nog van me, of misschien snappen jullie het al, maar wacht toch even af'. En we gaan er met boter en suiker in. Neem de deadline over de Iran-deal. Trump heeft allang besloten dat hij een deel van de sancties opnieuw invoert. Waarom zegt hij dat niet gewoon nu al? Vanwege de cliffhanger. En het werkt. Europa bedelt: doe dat alsjeblieft niet. Israël bedelt: die dat alsjeblieft wél, premier Netanyahu kwam zelfs met een tv-show. Zouden Europa en Israël denken dat ze Trump kunnen beïnvloeden? Houd toch op, dat is een illusie. Of neem die deadline over de handelsoorlog, op 1 mei. Waarom juist op 1 mei? Nergens om omdat Trump Europa tot die dag uitstel had gegeven. Dus bleven bloednerveuze Europese ministers en diplomaten de regering-Trump tot de laatste seconde bombarderen met argumenten die ze in Washington allang kennen